Verantwoording
Inleiding
Conclusies
De statistieken
Imago opgepoetst?
Chronologie gebeurtenissen
Het verhaal 1
Arrestaties SpuistraatBijlmerbajes
Jubeldemo
Diverse arrestaties
Het verhaal 2
Heerhugowaard
Politiebureau's
Hoogeveen
Zutphen
Mishandeling
Sexuele intimidatie
Medische behandeling
Het verhaal 3
Behandeling divers
Uitzetting en vrijlating
Vrijlating in Nederland
Het arsenaal
Niet teruggegeven
Opgeruimd staat netjes
Hoe verkoop ik het?
Amsterdam als proeftuin?
EU rot op juli 1997
Arrestaties Spuistraat
Op zondagavond 15 juni 1997, rond 22.00 uur, kwam ik vergezeld van mijn hond Dizzy vanaf de Raadhuisstraat, de Spuistraat inlopen.
Ik was op zoek naar een vriend van mij, die ik dacht bij of in "Vrankrijk" aan te treffen. In de Raadhuisstraat was weliswaar veel ME aanwezig, maar dat was de voorgaande dagen een normaal stadsgezicht.
In de Spuistraat aangekomen, vertrok er zojuist een demonstratie richting Raadhuisstraat. Ik bleef even staan om te zien of mijn vriend zich ook in deze demonstratie bevond. Op dat moment werd de Spuistraat bij de Raadhuisstraat afgesloten door ME.
Toen ik verder wilde lopen werden ook de overige straten rondom de demonstratie afgesloten. Niemand kon nog weglopen, en de mensen gingen op de hoek van Spuistraat/Paleisstraat op de grond zitten. Totdat ik daadwerkelijk werd aangehouden, heb ik één à anderhalf uur ter plaatse op de grond moeten zitten. Ik heb gezien hoe verschillende mensen, ondanks hun lijdzaam geweldloos verzet, keihard werden weggesleurd.
Bij mijn daadwerkelijke aanhouding heb ik geen verzet gepleegd. Ik werd vervolgens tegen een bus aangezet en gefouilleerd. Hierbij is mij een zakmesje met bruin handvat en een zilverkleurig nagelknipmesje afgenomen. Beide zijn geen verboden wapens, en als zodanig eis ik deze terug (of vergoed).
Na geboeid te zijn met plastic strips, werd ik samen met mijn hond naar een gereedstaande bus gebracht. Deze bus bracht ons om 24.00 uur naar de binnenplaats van P.I. Overamstel.
Vervolgens heb ik 6 uur lang geboeid (veel te strak, totdat mijn handen gevoelloos en blauw waren), waarvan de eerste vijf uur zonder drinken, in deze bus moeten verblijven. Om 4.00 uur is mijn hond, onder protest van mij, afgevoerd door de dierenambulance. Om 6.00 - 7.00 uur maandagochtend 16 juni, ben ik uiteindelijk uit de bus gehaald en met 100 mensen op een binnenplaats opgesloten.
We stonden met een groep -waarvan ik toen niet wist uit hoeveel mensen die bestond- in de Spuistraat klaar om weg te gaan naar het Hoofdbureau van politie in de Marnixstraat te Amsterdam om daar via fluiten en schreeuwen steun te betuigen aan de eerdere arrestanten naar aanleiding van het protest tegen de EU. Het plan was om dicht bij elkaar te blijven, desnoods in te haken, geen geweld te gebruiken en ons niet te laten provoceren door de politie. Al na een kleine 100 meter kwam de groep echter tot stilstand, voor ons doemde namelijk een linie ME-ers op.
Pas na enige tijd wachten op straat kwam er politie in burger die ons één voor één uit de groep sleurde. Ondanks mijn toezegging vrijwillig mee te gaan werd ik behoorlijk hardhandig door twee van hen omhoog getrokken en meegesleurd naar een blauwe politiebus. Daar werd ik tot zeker drie (mogelijk vier) keer toe met m'n hoofd tegen de achterkant van de bus geslagen. Ik heb daar tot en met donderdag 19 juni redelijk pijnlijke builen op m'n voorhoofd aan overgehouden.
Het moment dat wij gearresteerd werden, zijn we met onze handen op de rug geboeid in een arrestantenbusje gezet. In mijn bus waren er te weinig zitplaatsen. Zo'n zeven personen moesten zeven uur lang staan in de bus. Sommige jongens gingen met de bewakers in discussie en vroegen waarom we opgepakt waren. Geen van de bewakers of ME-ers kon ons de reden van de arrestatie vertellen. Ja, we zijn toch relschoppers en Chaoten. Wat doet zo'n net meisje tussen al die oproerkraaiers. Hiermee bedoel ik mijn vriendin die nog nooit aan een demo had deelgenomen, maar wel begreep dat de EURO TOP koste wat het kost niet door moet gaan. Ik voelde me heel verantwoordelijk voor haar, want eigenlijk had ik haar hierin meegesleurd. Haar vertrouwen in de politie, de gemeente en de overheid is compleet verdwenen.
Tijdens de arrestatie ben ik gewelddadig behandeld door de politie, namelijk twee zeer agressief uitziende mannen in camouflage broeken, groene bomberjacks en met dikke hoofden en kort stekelhaar. Zij grepen mij heel hardhandig vast onder mijn oksels en sleurde me met vier mannen naar de bus. Ik had me passief verzet door me wat zwaarder te maken. Daardoor moesten ze wat zwaarder tillen, maar wat gebeurde is dat één van hen aan mijn sjaal trok zodat ik bijna stikte. De andere draaide hardhandig mijn arm op mijn rug. Ze smakten m'n hoofd tegen de bus; ze schreeuwden "benen uit elkaar!" en toen schopten ze mijn benen uit elkaar. Andere vrouwen hebben de blauwe plekken onder mijn oksels en mijn bult op de linkerkant van mijn hoofd gezien.
In de bus gezeten kreeg ik last van ademnood en werd helemaal overstuur. Om me heen zaten allemaal vastgebonden mensen, en vier verschrikkelijk enge mannen. Ik zweette me een ongeluk en begon ontzettend te huilen. Het was ontzettend vernederend dat een hondekop (met nog steeds zijn helm op) mij een fles water door de strot duwde. Ik was doodsbang.
De demonstratie was nog geen straat verder toen we opeens door 4 bataljons ME-ers met wapenstokken bij elkaar werden gedreven, zonder duidelijke aanleiding. We gingen zitten om onze vreedzame bedoelingen duidelijk te maken. Een meisje wiens hond verderop losliep mocht deze niet halen. Mensen die weg probeerden te gaan werden geslagen. Op de vraag aan de hoogste agent in rang, waarom we ons niet vrij konden bewegen, zei hij dat hij orders had ons op te pakken. Waarvan we verdacht werden kon hij niet vertellen. Terwijl we al een tijdje op straat zaten verschenen agenten in burger die mensen begonnen weg te slepen. Hierbij gebruikten ze onnodig geweld. Een jongen die in kleermakerszit op de grond zat werd bij zijn armen gepakt door een kale agent in burger. Deze draaide eerst zijn armen op zijn rug, hield ze bij elkaar en draaide ze toen boven zijn hoofd. Hierbij raakte de jongen gewond (krak). Vervolgens werd hij door de agenten in burger aan zijn armen weggesleept. De jongen had geen aanleiding gegeven voor enige mate van geweld. De ME keek hierbij toe, sommigen van hen maakten grappen waarin naar ons werd verwezen als beesten. Er werd gezegd dat we geen volwaardige burgers waren, dus dat deze behandeling rechtvaardig was.
De agenten in burger kwamen terug. Een van hen (houthakkershemd) had bebloede rubberen handschoenen aan. Ik werd hardhandig beetgepakt en mijn handen werden op mijn rug geboeid met een dunne plastic handboei. Ik werd in een grote stadsbus geduwd (na fouillering). Na een tijdje reden we weg en tussen twaalf en één uur kwamen we aan bij de PI Overamstel. Bij meerdere mensen zaten de boeien veel te strak. Een meisje vroeg of ze a.u.b. nieuwe boeien mocht. Dit mocht niet van de agent. Toen een jongen opstond en er wat van zei, kreeg hij klappen met de wapenstok. Hij ging snel weer zitten, maar kreeg alsnog een harde klap die hem een ernstige hoofdwond bezorgde. Hij werd door de aanwezige agenten snel uit de bus gehaald. Mensen die vroegen of ze nieuwe boeien of naar de WC mochten, kregen nog geen toestemming. Na een paar uur kwam er een ambulance.
Omstreeks 23.00 uur werd ik meegenomen en met boeien om in een klein vervoersbusje geplaatst. Na even gewacht te hebben zijn we vertrokken naar de Penitentiaire Inrichtin- gen Overamstel. Daar aangekomen werd onze bus geparkeerd en bewaakt door verschil- lende leden van de ME. Mij was tot dat moment nog niet verteld waarom ik eigenlijk opgepakt was. Onze bus stond naast een soort van commandowagen ofzo die met draaiende motor stilstond. Hierdoor vulde onze bus zich met uitlaatgassen en pas na herhaaldelijk vragen/zeuren ging er een dakraam open en een uurtje later is onze bus een paar meter vooruit gereden om toch nog frisse lucht te krijgen. Omstreeks 4.00 uur in de morgen kregen we wat water (een half plastic bekertje) en werd ons eindelijk via via verteld waarvoor we hier eigenlijk zaten. Artikel 140, bij mij niet bekend maar de uitleg was duidelijk genoeg: Deelneming aan een criminele organisatie. Om 5.45 reed ons busje dan toch eindelijk de binnenplaats op en moesten we eruit. Even later stonden we op een kleine luchtplaats ofzo om ons te ontdoen onze boeien.
Ook de vrouwen werden na hun arrestatie gefouilleerd door agenten in burger. Ze betastten ons aan onze borsten, tussen onze benen. (...). Een man die naast mij zat in de bus werd door een agent met een knuppel op zijn hoofd geslagen. De wond die het veroorzaakte bloedde hevig, maar de agenten maakten slechts grapjes toen we schreeuwden om een ambulance (...).
Tegenover mij zat een jongen die wilde plassen. Hij diende 'even' te wachten. Na drie keer vragen (en twee uur verder) heeft hij in zijn broek gezeken. Naast mij zat een jongen met een sterkere blaas. Hij hield het twee‰nhalf uur vol. Toen heeft hij voor de zesde keer gevraagd of hij naar buiten mocht om te plassen. Dit keer vroeg hij het op zijn knieën. Het mocht. Hij was de eerste in de bus. (uren later)
Uit andere verklaringen
Op het politiebureau werd me verteld dat ik was aangehouden op grond van artikel 140. "Iedereen die Vrankrijk uitkomt, beschouwen we als lid van een criminele organisatie."
Aangehouden bij het verlaten van een pand door agenten in burger. Naar hun zeggen op uiterlijk. Verder geen reden opgegeven. Ze weigerden me in het Engels te woord te staan, terwijl ik het Nederlands niet beheers. Ik ben niet gewezen op mijn rechten.
Er is geen reden opgegeven voor de arrestatie, wel plaatste men de opmerking: "We arrest you because we don't like your face."
Ik kreeg geen duidelijkheid over de reden van de arrestatie, nog steeds niet. Niemand kon of wilde ons uitleggen wat er zou gebeuren.
Pas de volgende dag tijdens het 'Tribunaal' op de binnenplaats van P.I. Overamstel werd mij verteld dat het artikel 140 was.
De inverzekeringstelling werd niet vertaald.
Een politieagent gaf toe dat de arrestaties bedoeld waren om protesten te voorkomen.
Na een tijd wachten komen er GVB-bussen en worden we één voor één door "stillen" gearresteerd. Soms met grof geweld. Een jongen die ingehaakt op de grond zit, wordt aan zijn neusgaten omhoog getrokken.
Bij de arrestatie: Verscheidene mensen met hun hoofden tegen de bus aangemept. Ik zat achter in de bus dus hoorde ik de knallen goed. Soms voelde ik de dreun gewoon. Mensen hun arm in zeer onnatuurlijke hoeken gedraaid terwijl ze zich nauwelijks verzetten. Handen echt vreselijk strak vast in de plasticjes.
In de bus waarin ik zat is na luid geschreeuw ingeslagen op twee niet Nederlands sprekende mensen door ME. Later waren er op die plek bloedsporen zichtbaar. Een van de twee is later opgehaald door een ambulance.
