Klachten: mishandeling

Aangekomen in de Bijlmerbajes werden eindelijk die handboeien doorgeknipt, waarbij er doodleuk in mijn rechterarm werd geknipt (bloedende wond, zonder hulp) en kon ik eindelijk na het toilet.

Uit andere verklaringen

Op de vraag hoe het staat met de mensenrechten, werd er geantwoord dat wij geen mensen waren.
"De komende drie dagen heb je geen mensenrechten."
Wel gewezen op zwijgrecht. Toen ik aan de inspecteur van politie Carpay vroeg om een humane behandeling, zei deze dit niet te kunnen beloven.
Een vrouwelijke agent zei me dat dit geen normale situatie was en dat ik geen rechten had.
Elf uur de handen op de rug geboeid.
Ik kreeg drie plastic boeien om waardoor mijn handen dik en opgezwollen waren.
Van zondagavond tot maandagmorgen geboeid geweest tot na de registratie in de Bijlmer en wederom ben ik geboeid vervoerd naar Zutphen.
Acht uur geboeid in de bus naar de Bijlmer, en later tijdens transport naar een gevangenis.
Veel te strak geboeid, kreeg rode en blauwe striemen.
Ongeveer veertig uur geboeid geweest.
En hele dag geboeid geweest.
Tijdens de busrit was ik geboeid met plastic en later in de sportzaal van de Bijlmerbajes met gewone handboeien (tien van de tachtig hadden dat).
De hele nacht geboeid geweest in de bus voor de Bijlmerbajes. Daarna nog twee maal een aantal uren in de cellenbus, terwijl deze nergens naar toe ging.
Een aantal uren geboeid geweest in de bus toen deze doelloos naar Den Haag op en neer reed.
De hele eerste nacht geboeid geweest, daarna tijdens het vervoer naar Zutphen, en tijdens het vervoer terug naar Amsterdam.
Zeven uur geboeid op de vloer van de bus gezeten.
Tot vijf uur 's morgens geboeid in de bus. Veel pijn in schouders. Blauwe handen.
Ik heb in de bus zes uur geboeid gezeten. Daarna hebben we iedereen met een broodmes van zijn/haar boeien kunnen ontdoen.
Ik heb geboeid in de bus gezeten en ook na ondervraging nog. We moesten geboeid met ons gezicht naar de muur zitten.
Ik ben zeven uur geboeid geweest met zestig mensen in één bus.
Ik heb de hele nacht in de bus doorgebracht. Er waren te weinig zitplaatsen, dus ik heb de hele tijd moeten staan.
Eerst heb ik acht uur in een bus gezeten. Daarna nog twee uur geboeid in een arrestatiebus gezeten die nergens naartoe ging.
Van m'n fiets gesleurd, hardhandig geboeid en geblinddoekt. Twee mannen zaten met hun knie op m'n rug. Pas in de cel werden boeien en blinddoek verwijderd.
ME-ers zeiden dat ze me veel konden maken. Ik moest mijn opnameapparaat uitzetten, terwijl ik een perskaart in bezit had.
Enkele politieagenten in burger sloegen mij op het hoofd en schopten mij bij de arrestatie.
Ik ben drie keer met de vuist en twee keer met de platte hand in mijn gezicht geslagen.
Bij mijn arrestatie werd ik hardhandig tegen een container gesmeten, de agent zei dat ik hem wilde slaan. Vervolgens werd ik vierentwintig uur in mijn cel opgesloten en werd er geen eten gebracht. Verschillende keren werd ik uitgelachen.
Ik werd achter een container gesleept en brutaal gefouilleerd en meermalen brutaal tegen de container geduwd.
Vele malen ben ik geprovoceerd door de politie, men gebruikte psychisch geweld, desinformatie, agressie en algehele slechte behandeling.
We hadden weinig gegeten en op een gegeven moment werden we voor verhoor naar een gang gebracht. Daar moesten we plaatsnemen en wachten op verhoor terwijl de agenten uitgebreid gingen eten en drinken.
De identificatie vond plaats met veel geweld. Ik werd door een agente aan mijn haar getrokken, bij het maken van foto's op mijn neus geslagen en daarna werden mijn armen op mijn rug samengedrukt, werd ik ruw bij mijn hoofd gepakt en nogmaalsIk werd constant bedreigd, de ME-ers zeiden: "Ik kom je nog wel eens tegen en laat dan niets van je heel."
Tijdens de vliegreis naar Denemarken ben ik door een Nederlandse agent in mijn gezicht geslagen en met een stok op mijn voeten omdat ik wiebelde. Tijdens mijn verhoor eerder in de gevangenis moest ik knielen en was geboeid.
Ik werd op brute wijze gearresteerd, mijn armen werden verdraaid, men schopte tegen mijn benen en mijn benen werden uit elkaar getrokken. Later werd ik in een onderbroek en t-shirt in een isolatiecel gegooid.
Ik ben verschillende keren bedreigd dat ik, als ik me niet vrijwillig meldde om uitgezet te worden, met geweld uitgezet zou worden en bij de grens opnieuw in de bak zou belanden.
Ik was er getuige van dat een Deense vrouw in de cel tegenover mij psychisch werd mishandeld. Men vertelde haar steeds (ongeveer vijf tot zes keer) dat ze vrij was om te gaan en als ze dan haar spullen pakte en weg wilde gaan, werd ze weer opgesloten.
Bij arrestatie is overmatig geweld gebruikt. Mijn armen werden omhoog gedraaid, ik kreeg een knietje tegen mijn dijbenen en er werd gezegd: "Jammer dat ik je niet in elkaar kan schoppen." Ben met m'n hoofd tegen de container aangegooid. We werden uit de bus gehaald en moesten met ons gezicht naar de muur zitten. Als we ons omdraaiden werden we geschopt.
Ik werd meegesleurd, zij zeiden "Meewerken vies kreng", ik kreeg kopstoten, ik werd in mijn bovenbenen geknepen, toen ze aan mijn armen rukten en ik het uitschreeuw- de van de pijn lachten ze me uit, opgezette handen van te strakke handboeien.
Van een ME-er, dhr. A. Oostlander, hoorde ik dat hij mij in een donker steegje in elkaar zou slaan en de stront uit mijn darmen zou trappen.