Verantwoording
Inleiding
Conclusies
De statistieken
Imago opgepoetst?
Chronologie gebeurtenissen
Het verhaal 1
Arrestaties Spuistraat
Bijlmerbajes
Jubeldemo
Diverse arrestaties
Het verhaal 2
HeerhugowaardPolitiebureau's
Hoogeveen
Zutphen
Mishandeling
Sexuele intimidatie
Medische behandeling
Het verhaal 3
Behandeling divers
Uitzetting en vrijlating
Vrijlating in Nederland
Het arsenaal
Niet teruggegeven
Opgeruimd staat netjes
Hoe verkoop ik het?
Amsterdam als proeftuin?
EU rot op juli 1997
Heerhugowaard
Om 23.00 uur werd ik, opnieuw geboeid, overgebracht naar een andere gevangenis. En weer terug, want de andere gevangenis was nog niet in staat ons te ontvangen. Om twee uur 's nachts opnieuw overgebracht, naar een vrouwengevangenis waar we met honderd vrouwen in een tentenkamp moesten slapen. (...) We werden voortdurend door mannen in de gaten gehouden, ook als we sliepen.
Om 22.00 uur: avondeten. Om 23.00 uur: overgebracht naar een cel. Ik sliep daar samen met een andere Deense vrouw.
Woensdagochtend, 7.00 uur, werden we geboeid overgebracht naar het militaire vliegveld Eindhoven. Om 10.30 uur werden we teruggevlogen naar Kopenhagen, de handboeien bleven om onderweg.
Op geen enkel moment is mij verteld dat ik gearresteerd was. Ik kreeg geen eten, geen handdoeken, water en toilet gedurende een paar uur. Niemand heeft mij verteld dat ik zou worden vrijgelaten. Toegang tot een advocaat is mij ontzegd. Medicijnen zijn mij onthouden. Ik mocht niet bellen met de ambassade of het consulaat voor dinsdagmiddag. Van geen enkele fase is mij een officieel papier uitgereikt, met uitzondering van een roze papier. Dat was echter Nederlands, de politie zei geen tijd te hebben het te vertalen. Gedurende mijn detentie heb ik steeds weer om mijn rechten gevraagd. Ze zijn me in het algemeen op onbeschofte wijze geweigerd. Toen ik uiteindelijk contact kreeg met de Deense consul, vertelde zij mij van de politie te hebben gehoord dat ik zelf geweigerd had vrijgelaten te worden. Een leugen.
Omdat ik geen horloge had tijdens mijn gevangenschap ben ik niet helemaal zeker van de genoemde tijdstippen.
's Nachts werd de deken van me afgetrokken om te kijken of ik van buitenlandse afkomst was (i.v.m. deportaties).
De tweede nacht stond de ME steeds dreigend paraat. Brandblussers waren weggehaald (opgegeven reden: omdat jullie binnen roken).
Om ongeveer 19.00 uur hoorden we dat wij het kort geding hadden gewonnen. Ondanks dat geconstateerd was dat onze arrestatie illegaal was, werden wij niet onmiddellijk vrijgelaten. Wij eisten dat wij vrijgelaten zouden worden, maar dat kon volgens de bewaaksters niet om een of andere bureaucratische reden. Veel vrouwen begonnen te roepen: "Wij willen vrij NU!" en met hun voeten te stampen. Door de bewaaksters werd gedreigd dat als wij niet onmiddellijk ophielden met onze 'opstand' zij de ME erbij zouden roepen om de orde te herstellen. Zij beloofden ons dat het tentdoek dat nu nog wit was, dan rood zou zien en zij ons niet terug zouden kennen.
De tweede dag: We wilden onze advocaat zien en dat mocht niet. We mochten misschien met ze telefoneren. De directrice vertelde dat er twee advocaten onderweg waren, maar die hadden er volgens ons dan al lang moeten zijn. We eisten onze advocaat te spreken. Twee van ons mochten hem bellen. Zijn secretaresse vertelde dat we de eerste arrestanten waren die ze aan de lijn kreeg. Ze beloofde twee advocaten langs te sturen, voor zover ze wist waren die nog niet onderweg.
...... Onze advocaten waren binnen. Op hun verzoek werden we per vijftien te woord gestaan. Na dertig mensen mocht er opeens niemand meer heen. Ons werd niet verteld waarom.
Binnen was een arts nodig. Er liep een vrouw rond met een gebroken vinger. Een groot deel wilde de anti-conceptiepil. Bovendien hadden sommige vrouwen hun medicijnen nodig (bloedverdunnende middelen bijvoorbeeld). Ons werd een arts beloofd.
...... Er kwam een verpleegster, uren na verzoek. Ze had pijnstillers bij zich, maar niet de gevraagde anti-conceptiepil en ze kon de vrouw met haar gebroken vinger niet helpen. Medicijnen had ze ook niet mee. Om 4 uur 's middags informeerde een vrouw nog eens naar haar medicijnen. Geen antwoord. Zij kondigde aan haar arts te moeten bellen, en de daad bij het woord voegend wrong ze zich door het halfopen staande hek. De bewaker haalde uit met zijn wapenstok en sloeg haar op het hoofd. Mede-arrestanten wisten te voorkomen dat ze door de dol geworden bewaker buiten de omheining werd gesleurd. Na het geroep van wat leuzen en wat ritmisch getik op tafels kregen we te horen dat de ME al klaar stond om ons allemaal weg te voeren en dan zouden we veroordeeld worden voor opstand in de gevangenis en voorlopig nog wel vastzitten. Er werd tegen mij (die zich rustig hield) verteld dat het mijn taak was de groep weer rustig te krijgen, anders zou ik ook meegenomen worden.
17.06: 's Morgens de mogelijkheid om te roken, buiten de tent. Als ik weiger naar binnen te gaan omdat mijn sigaret nog niet op is wordt ik afgevoerd door twee bewakers en voor drie‰nhalf uur in een strafcel gegooid.
Als de directeur hoort dat de advocaat komt wordt de vrouw in de strafcel onmiddellijk vrijgelaten. Opeens is er fruit en frisdrank en volop koffie en thee, we mogen douchen en in groepjes van vijf gaan telefoneren. Dit is allemaal weer afgelopen als de advocaat geweest is. (..) We mochten de advocaat enkele minuten in groepjes van vijftien spreken. Nadat het tweede groepje is geweest mag er niemand meer naar de advocaat
