Verantwoording
Inleiding
Conclusies
De statistieken
Imago opgepoetst?
Chronologie gebeurtenissen
Het verhaal 1
Arrestaties Spuistraat
Bijlmerbajes
Jubeldemo
Diverse arrestaties
Het verhaal 2
Heerhugowaard
Politiebureau'sHoogeveen
Zutphen
Mishandeling
Sexuele intimidatie
Medische behandeling
Het verhaal 3
Behandeling divers
Uitzetting en vrijlating
Vrijlating in Nederland
Het arsenaal
Niet teruggegeven
Opgeruimd staat netjes
Hoe verkoop ik het?
Amsterdam als proeftuin?
EU rot op juli 1997
Politiebureau's
Ik heb dus van maandagnacht tot en met donderdagochtend in een cel gezeten op het hoofdbureau. Eten (wel vegetarisch, niet veganistisch) en slaapgerei voor de nacht was het enige dat ik kreeg. Ondanks mijn herhaaldelijke verzoeken heb ik niet mogen luchten en niet mogen douchen. Een advocaat heb ik ook niet gezien. Ik mocht niet eens één telefoontje plegen. Het standaard antwoord was: 'Daar gaan wij niet over'. Natuurlijk, wij werden nl. bewaakt door medewerk(st)ers van Randon Beveiliging b.v.
We kwamen eerst in een grote cel. We werden daarna afzonderlijk weggebracht, degenen die hun naam gezegd hadden het eerst, en in kleine eenpersoonscellen gestopt. Daarin bevonden zich een bed, een stoel, een wc en een wastafel. Hier bleef ik alleen van maandag 24.00 uur tot donderdag 11.00 uur, zonder iets te lezen of te schrijven. Een '3-wint'spel, dat ik uit broodverpakkingen geknutseld had, werd me door een bewaker afgepakt. Geroep, op de deur kloppen en het gebruik van de intercom werden genegeerd, net zoals het verzoek om een advocaat of een telefoontje.
De advocate kwam dinsdag en ik werd tussen 18.00 uur en 19.00 uur, tien minuten bij haar gelaten. Zij vertelde dat vier mensen het proces gewonnen hadden en dat degenen die hun naam gezegd hadden vrijgelaten werden. Voor onze vrijlating (de NN's) rekende ze op die nacht of anders de volgende dag.
Wat er zou gebeuren als men erachter zou komen dat ik buitenlander ben, kon ze ook niet precies zeggen, omdat dit een buitengewone en volledig verwarde situatie was. 's Avonds na het gesprek met de advocaat mocht ik gaan douchen.
's Nachts (ik was al in slaap gevallen, geen tijd, ik geloof tussen 24 en 1 uur) werd ik via de intercom uit mijn slaap gerukt en werd me iets in het Nederlands gevraagd. Ik was volkomen verrast en verward zodat ik niets begreep en gewoon "nee" zei. Stom genoeg was de vraag klaarblijkelijk of ik Nederlander ben, want vanuit de omringende cellen werd deze met "ja" beantwoord. Dat bracht me nogal in paniek, want 's middags hadden ze al iemand met wie ze Engels spraken, vermoedelijk de Noor, weggebracht; waarheen weet ik niet, vermoedelijk gedeporteerd.
Verder verliep de tijd erg eentonig en saai. Men kon niets anders doen dan naar de muur staren, heen en weer schreeuwen en tegen het raam trommelen, totdat men hees was en de handen rood en blauw werden. Blijkbaar had men te laat uitgevonden dat ik buitenlan- der ben, om me te deporteren. Dus bleef ik tot donderdag in de cel en draaide langzaam door. Ook donderdag was er geen informatie over onze vrijlating te krijgen. Om 9.00 … 10.00 uur hoorde ik hoe celdeuren opengedaan werden, maar de mijne niet. Ik werd toen erg bang: ze zullen me hier houden totdat mijn herkomst en personalia vaststaan. Uiteindelijk werd ik om 11.00 uur vrijgelaten werd.
