Groepsuitzettingen door Martinair

Deze lijst is waarschijnlijk niet volledig omdat het moeilijk is om aan offici‰le cijfers te komen.
De discussie over systematische groepsuitzettingen wordt aangeslingerd door CDA-kamerlid Koffeman, die na een stage van vier dagen bij de marechaussee eind juni 1993 laat weten dat er uitgezet moet gaan worden met charters om ongewenste toestanden op passagiersvluchten te voorkomen. Hij haakt hiermee in op ‚‚n van de aanbevelingen uit het rapport van de Commissie van den Haak uit mei 1993, die suggereert dat geluidswerende voorzieningen in vliegtuigen moeten worden aangebracht of dat gekeken kan worden naar "het organiseren van 'eigen' vervoer via speciale charters" (wat echter beide niet gebeurt tot dan toe op grond van een kosten-baten analyse). "Zij geeft echter in overweging om, indien de ontwikkelingen met betrekking tot het aanbod van uit te zetten vreemdelingen verder gaan ten gevolge van de inwerkingtreding van het Schengenverdrag te bezien of deze wegen - eventueel in internationaal verband - niet begaanbaar zijn."

1993

Het Algemeen Dagblad besteedt op 7 december 1993 aandacht aan het groepsgewijs uitzetten van vreemdelingen. "Op 23 november werd een Boeing 767 van Martinair gecharterd, waarmee een kleine 25 Ghanezen naar Accra werden teruggebracht. Het huren van dit toestel, met 262 stoelen, kost tussen de anderhalf en twee ton. Dit betekent circa 10.000 gulden per asielzoeker."

Omdat de inwerkingtreding van Schengen op zich laat wachten, besluiten de Benelux en Duitsland ondertussen afspraken te maken over verdergaande samenwerking op het gebied van het asielbeleid. Tevens wordt op Nederlands initiatief een commissie gevormd die onder andere gaat werken aan een geco”rdineerde aanpak van verwijdering van migranten. Als speerpunt in deze geco”rdineerde aanpak lijkt gekozen te zijn voor Za‹rezen, in ieder geval begint Nederland in 1994 plotseling met de hervatting van kortgedingen van Za‹rese vluchtelingen.

1994

Een andere groepsuitzetting waar Martinair een rol bij speelde was die van een grote groep travestieten en transsexuelen uit het Wallengebied in november '94. Het chartertoestel van Martinair stond al klaar. Volgens een interne nota van de Amsterdamse politie moest "getracht worden" het hele vliegtuig "in een keer vol" te krijgen, zodat "de hele club in een keer uit Nederland verwijderd kon worden". In het Wallengebied vond daarom een grootscheepse oppakactie (razzia) plaats van vooral uit Equador afkomstige travestieten. Velen van hen waren al eerder uit Parijs gevlucht omdat daar ook grote schoonmaakacties hadden plaatsgevonden. Her en der in het land werden nog eens veertig Dominicaanse vrouwen opgepakt en aan de groep toegevoegd. Het vliegtuig maakte een tussenstop in Santo Domingo. Vemoedelijk waren heel wat Dominicaanse illegalen door Martinair naar Nederland gebracht om nu weer met dezelfde maatschappij te worden uitgezet, want dit is een van de belangrijke vliegroutes van Martinair.

1995

Op 22 maart 1995 wordt de Nederlandse taal verrijkt met een nieuw woord: 'eurocharter'. Die dag vliegt een toestel van Martinair vanaf Schiphol met 6 Duitse en 25 Nederlandse Za‹rezen naar Parijs, waar nog eens 13 Za‹rezen aan boord worden gebracht.

Op 19 september heeft Nederland zelf genoeg Za‹rezen 'gespaard' en vertrekt een toestel van Martinair richting Kinshasa met aan boord 51 Nederlandse Za‹rezen.

Op 21 november vliegt Martinair opnieuw, nu met 32 Duitse en Nederlandse Za‹rezen richting Parijs, om daar 12 Franse Za‹rezen op te halen. Vervolgens vliegt het toestel naar Za‹re.

1996

Op 1 maart wordt weer een groep uitgezet, 10 uit Nederland, 42 uit Frankrijk, 13 uit Duitsland. De 10 uit Nederland worden door Martinair naar Parijs vervoerd, daarna gaat het verder met een dochter van Air France. Dit herhaalt zich op 6 juni.

Dat de groepsuitzettingen geen speciale behandeling van Za‹rezen behelst wordt nogmaals duidelijk in juni. Justitie kondigt aan te beginnen met uitzettingen naar Somali‰. Daartoe worden eerst twee Somali‰rs uitgezet. Volgens Justitie is deze uitzetting zo geslaagd, dat meteen maar wordt besloten grof geschut in te zetten. Overigens zal later blijken dat het vliegtuig waarmee de twee zijn uitgezet en de begeleidende Justitie-ambtenaren bij aankomst zijn overvallen.
Op 15 juni wordt een groep van 19 Somali‰rs uitgezet op een lijnvlucht van de KLM richting Djibouti. Djibouti weigert de 19. Vervolgens wordt geprobeerd de 19 naar Dubai uit te zetten, hetgeen ook mislukt. Uiteindelijk keert de groep terug in Nederland, waar in de pers ondertussen een ware hausse aan berichten over dit gepingpong heerst. In de niet aflatende stroom berichten moet je goed zoeken om het volgende te vinden: 'Volgens de Marechaussee was het aanvankelijk de bedoeling om een grotere groep al op zaterdag uit te zetten. De "vaste kist" van Martinair stond klaar, toen kort voor vertrek bleek dat de piloot geen toestemming zou krijgen in Djibouti te landen. Van de groep werden vervolgens 19 personen en hun twaalf bewakers "omgeboekt" op de reguliere KLM-vlucht naar de Bengaalse hoofdstad Dhaka (...)' (NRC, 19 juni).

Op 28 augustus vertrekt een 767 van Martinair met tien 'uitgeprocedeerden' (allen uit Za‹re) naar Evreux bij Parijs. Vanaf Evreux vertrekken die avond twee toestellen, een Franse Airbus naar Mali en Senegal, en een niet nader bekende 767 naar Tunesi‰ en Za‹re. Beide toestellen vervoeren ook illegalen die kort daarvoor waren opgepakt bij de razzia in Parijs in een kerk waar enkele tientallen illegalen hun toevlucht hadden gezocht. De 767 van Martinair had bij vertrek uit Nederland overigens 35 Za‹rezen moeten bevatten: 25 van hen krijgen lucht van hun dreigende uitzetting en duiken bijtijds onder.

Tot slot kan nog gemeld worden dat op 26 september opnieuw een eurocharter uit Parijs vertrekt, met aan boord onder andere 18 Nederlandse Za‹rezen, die naar Parijs zijn gevlogen door Martinair.