deze krant is een uitgave van het autonoom centrum amsterdam.

Gezinshereniging

De discussie over de nieuwe vreemdelingenwet gaat voor een groot deel over de veranderingen voor vluchtelingen. Lang niet iedereen komt echter naar Nederland om asiel te vragen. Vandaar dat de nieuwe vreemdelingenwet ook maatregelen in petto heeft om het moeilijker te maken om te trouwen, of samen te wonen, met iemand die in Nederland woont.

Met name voor jongeren, vrouwen, migranten (migranten zonder vestigingsvergunning moesten al 100% van het minimum-inkomen verdienen) en vluchtelingen is het door de positie die zij op de arbeidsmarkt hebben, moeilijk om aan de inkomenseis te voldoen. Migranten en vluchtelingen hebben te maken met racisme en vooroordelen op de arbeidsmarkt, waardoor het voor hen moeilijker is om een (redelijk betaalde) baan vinden.
Jongeren die een opleiding volgen, zullen die af moeten breken om aan het werk te gaan. Bovendien is het voor jongeren moeilijk om de vereiste f 2055,59 per maand te verdienen. Zo voldoet iemand die 32 uur per week werkt voor het minimumloon, niet aan de inkomenseis. Dit zijn de precies de arbeidsvoorwaarden waaronder de overheid jongeren die niet aan de slag komen, en langdurig werklozen, een baan geeft.
Vrouwen werken vaker in deeltijd en in sectoren die niet goed betalen. Zij zullen een manier zoeken om te voorkomen dat de inkomenseis hun toekomstplannen dwarsboomt. Een vrijstelling voor de inkomenseis die, dankzij verplichtingen in het Europees recht, blijft bestaan is die voor alleenstaande ouders met kinderen jonger dan vijf jaar (evenals voor volledig arbeidsongeschikten en personen van 57,5 jaar en ouder). Een kind krijgen blijft dus de mogelijkheid om niet door de inkomenseis genekt te worden.
De doelstellingen van het emancipatiebeleid gelden blijkbaar niet voor vrouwen met een buitenlandse partner. In het vrouwenverdrag van de VN is bepaald dat de overheid geen maatregelen mag nemen die de positie van vrouwen zullen verslechteren. Door de verhoging van de inkomenseis handelt Nederland in strijd met dit verdrag.
Over het belang van individuele vrijheid bij het kiezen van een partner, hoor je geen politicus. Terwijl dit toch zogenaamd de westerse cultuur zou kenmerken, tegenover culturen waar men minder vrij zou zijn om zelf een partner te kiezen. Het komt er, kortom, op neer dat vooral werklozen, jongeren, vrouwen, vluchtelingen en migranten niet het recht gegund wordt om hun partner te laten overkomen. De enigen die in deze opsomming ontbreken zijn witte mannen met een redelijke baan. Zij houden het recht om een vrouw uit een ver land over te laten komen, die vervolgens drie jaar volledig van hen afhankelijk is voor haar recht op verblijf.

DNA-onderzoek

Vluchtelingen moeten hun partner binnen drie maanden over laten komen, om een uitzondering op de inkomenseis te kunnen maken. Als beide partners niet dezelfde nationaliteit hebben, gaat de inkomenseis onmiddellijk in. Dat, terwijl vluchtelingen soms juist vluchten omdat hun gemengde relatie tot enorme problemen leidt.
Een regelrechte schending van internationaal vluchtelingenrecht is het "vrijwillige" DNA-onderzoek waaraan vluchtelingen, die hun familie willen laten overkomen, gevraagd wordt mee te werken. Weigering verkleint de kans op gezinshereniging drastisch.
Een ander probleem is dat de in het geboorteland achtergebleven partner (meestal de vrouw)
pas vlak voor het onderzoek om toestemming wordt gevraagd. Als één van de kinderen van een andere man is zonder dat de man dat weet, komt de vrouw in een hachelijke positie (nieuwsbrief Asiel- en Vluchtelingenrecht, maart 2000). Het DNA-onderzoek houdt een beperking in van het begrip ‘gezin’ tot degenen die een bloedband hebben. Gezinshereniging lijkt alleen weggelegd voor partners van dezelfde nationaliteit en de uit hun geboren kinderen.


Volgens de nieuwe vreemdelingenwet moet de partner die in Nederland woont 100% van het minimuminkomen voor gezinnen verdienen om te trouwen of een partner over te laten komen (f 2055,59). Dit was 70%. Verdere verscherpingen zijn er voor:
* jongeren van 18-23 jaar: zij konden of 70% van het minimum-inkomen verdienen of minimaal 32 uur per week werken.
* vluchtelingen moeten hun echtgeno(o)t(e) en minderjarige kinderen binnen 3 maanden (was "een redelijke termijn") laten overkomen nadat zij een tijdelijke status hebben gekregen. Daarna gaat de inkomenseis gelden.